ادبيات نظري اختلال یادگیری خواندن

اختلال یادگیری اصطلاح ناتوانی یادگیری فقط در مورد کودکانی به کار گرفته می شود که با وجود توانایی ظاهرا طبیعی ( که برای یادگیری دارند ) ناموفقند و این بدان معنا نیست که همه ی کودکان و نوجوانانی که عملکردشان در مدرسه ضعیف است ، دچار ناتوانی های یادگیری هستند . برای مثال می توان از کودکان نابینا ، ناشنوا و فلج و یا کودکانی که مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و با سطح هوشی پایین هستند یاد کرد که مشکلات یادگیری آنها در زمره ی ناتوانی های یادگیری به حساب نمی آید ( بارابارا و همکاران ، 1381 ). در سال 1957 در آمریکا قانون عمومی 142 - 94 به نام آموزش و پرورش برای همه ی کودکان معلول به تصویب رسید . به موجب این قانون ناتوانی یادگیری عبارت است از : « اختلال و درگیری در یک یا چند عمل اساسی در زمینه ی فهمیدن یا استفاده از زبان گفتاری یا نوشتاری که این مورد ( ممکن است به اشکال مختلف ) نقص در گویش و تفکر ، صحبت کردن ، خواندن ، نوشتن ، هجی کردن ، و انجام دادن ریاضیات باشد ( بارابارا و همکاران ، 1381 ). اختلالات یادگیری مهمترین علت عملکرد ضعیف تحصیلی محسوب می شوند و هر ساله تعداد زیادی از دانش آموزان به این علت در فراگیری مطالب درسی دچار مشکل می شوند ( احدی ، ستوده و حبیبی ، 1391 ). غربالگری و تشخیص اختلال یادگیری جهت انجام مداخله های زودهنگام و پیشگیری از اختلالات ناشی از ناتوانی های تحولی و تحصیلی همواره مورد توجه محققان ، روانشناسان و کارشناسان تعلیم و تربیت بوده است ( ابوالقاسمی و جوانشیری ، 1391 ). این اعتقاد وجود دارد مداخله برای تنظیم برنامه های درمانی برای کودکان دارای ناتوانی یادگیری ممکن است در دوران پیش از دبستان حتی در دوران دبستان ارزشمند باشند . از نظر هیدن ( 1974 ) مطالعات انجام شده ، نشان داده که آگاهی و آموزش والدین یکی از راه هایی است که برای پیشگیری از ناتوانی های یادگیری در کودکان موثر باشد . این تحقیقات این اعتقاد را ایجاد می کند که اگر بتوانیم کودکان را در دوران دبستان درمان کنیم یعنی قبل از اینکه مشکلات یادگیری سبب عوامل شکست در مدرسه شود و موجب تغییر نگرش های بزرگسالان و بدتر شدن تعامل های کودک با والدین گردد ، می توانیم یک مداخله ابتدایی موثر انجام دهیم ( والاس ، مک لافین ، 1373 ). 3 - 2 - تعاريف اختلال يادگيری مدتهای طولاني دانش آموزاني را كه در يادگيري يك يا چند درس مشكلات جدي داشتند با اصطلاحات معلول ادراكي ، آسيب ديده مغزي و آسيب ديده عصبي معرفي مي كردند . با توجه به يافته هاي جديد در مورد يادگيري ، در سال 1963 جمعي از متخصصين اصطلاح ، ناتواني هاي يادگيري را جايگزين اصطلاحات قبل كردند از آنجا كه واژه ناتواني اصطلاحات ديگري مثل ناتواني جسمي يا ناتواني ذهني را تداعي مي كند ، يعني ناتوانيهاي كه تبديل به توانايي كامل نمي شوند ، اصطلاحي مايوس كننده